Ostatnia piosenka/Last song

Jak Wam minął pierwszy weekend wakacji? Mi bardzo dobrze. Chciałabym wam wszystkim podziękować za komentarze. Mam nadzieję, że dalej będziecie tak chętnie komentować moje recenzje. 
Ponieważ oficjalnie rozpoczęły się wakacje, postanowiłam napisać o jakimś przyjemnym, wakacyjnym filmie. Długo nic nie przychodziło mi do głowy, aż wymyśliłam - "Ostatnia piosenka" taki lekki film na wakacje. 

Wakacje z ojcem - najgorsze co mogło się przytrafić?

Powieści Nicholasa Sparksa sprzedają się świetnie na całym świecie. Nic więc dziwnego, że tak chętnie sięgają po nie filmowcy. Filmy te rozchodzą się często nawet lepiej niż książki, więc jest po co się męczyć. Pomimo, że wszystkie  kończą się podobnie i ogólnie są bardzo do siebie zbliżone, to kobiety (i nie tylko) biegną do kin na kolejną odsłonę Sparksa.

Tym razem Sparks napisał książkę od razu pod film, co dziwniejsze pisał ją pod konkretną gwiazdę – Miley Cyrus. Jak sam mówi (w swojej książce) główną bohaterkę książki kreował dla tej młodej gwiazdy Disneya podczas mieszkania u rodziny Cyrus, dowiadujemy się też, że gwiazda miała duży wpływ na bohaterkę. Nic więc dziwnego, że Ronnie jest utalentowaną muzycznie i zbuntowaną nastolatką.

Fabuła „Ostatniej piosenki”, podobnie do innych ekranizacji książek Sparksa, jest niezbyt skomplikowana. Ronnie, która nienawidzi swojego ojca za to, że porzucił rodzinę i zamieszkał w domku na plaży, musi do niego przyjechać na wakacje. Od pierwszej sceny widzimy, że jest z tego bardzo niezadowolona, w przeciwieństwie do swojego brata, Jonaha Millera (Bobby Coleman), który jest przeszczęśliwy. Ronnie jest wściekła nie tylko na ojca, ale i na matkę, która kazała jej tu przyjechać. Żeby pokazać swoje niezadowolenie zbuntowana nastolatka już pierwszego dnia ucieka od ojca, żeby włóczyć się po mieście.

Jak to często bywa, w takich filmach, buntowniczka zostaje oblana jogurtem przez przystojnego Willa Blakelee'a (Liam Hemsworth). Oczywiście zakochują się oni w sobie. Chodź wcale nie od pierwszego wejrzenia. Mur, który wybudowała wokół siebie Ronnie nie jest łatwo zburzyć, czy uda się to Willowi? Pewnie sami już znacie odpowiedź, ale ja Wam jej nie podam. Sparks, który jest też autorem scenariusza, skupił się trochę bardziej na relacjach Ronnie z ojcem. Okazuje się, że w ich rodzinie jest więcej tajemnic, niż może się wydawać. Dowiadujemy się na przykład, że Ronnie jest bardzo dobrze gra na pianinie, ma to po ojcu. Jednak porzuciła grę, kiedy zostawił ich ojciec, a on bał się grać przy niej.

W trakcie filmu widzimy niesamowitą zmianę w Ronnie. A właściwie powinniśmy widzieć, gdyby nie to, że Miley nie potrafi jej pokazać. Zatrudnienie jej miało pewnie przyciągnąć do filmu dzieci, które wychowywały się na serialu „Hannah Montana”. Uważam, że nie był to jednak dobry wybór, bo oprócz tego, że umie ona śpiewać, zupełnie nie umie grać, co pokazała w tej ekranizacji.

Nie będę was oszukiwać, że jest to górnolotny dramat o życiu codziennym, bo tak nie jest. „Ostatnia piosenka” to piękna bajka o księżniczce z Nowego Jorku i księciu z małego miasteczka. Piękna, ale bajka. Oczywiście główni bohaterowi są dobrzy i ogólnie wspaniali, pomimo ich wybryków. Nieważne jak banalnie to brzmi, za to właśnie kochamy książki Sparksa.

Muszę jednak przyznać, że film mnie trochę rozczarował. Po przeczytaniu „Ostatniej piosenki” oczekiwałam fajnego filmu, a wydał mi się on bardzo uproszczony. Może to za sprawą aktorów grających główne role, ale uważam, że nie wykorzystano potencjału powieści.

Ogólnie film jest niewymagającą zbyt intensywnego myślenia historią, którą nadaje się na gorące, letnie dni. Nienależny się przed nim nastawiać na super aktorstwo, czy ogólnie na najwspanialszy film świat, bo taki na pewno nie jest. Jeśli już się decydujemy go obejrzeć, pomyślmy, że będzie to przesłodzone love story, a znajdziemy w nim sporo pozytywów. 

   6/10

Kasia